Η ομιλία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ στο Μόναχο προκάλεσε συζητήσεις και ενίοτε σφοδρή κριτική. Οι αναγνώστες και οι ακροατές μας θα πρέπει να σχηματίσουν τη δική τους γνώμη: δημοσιεύουμε την ομιλία εδώ κατά λέξη.
" Η απειλή που με ανησυχεί περισσότερο για την Ευρώπη, ωστόσο, δεν είναι η Ρωσία, ούτε η Κίνα, ούτε κάποιος άλλος εξωτερικός παράγοντας. Αυτό που με ανησυχεί είναι η απειλή από μέσα. JD Vance"

Σπάνια μια ομιλία από έναν Αμερικανό Αντιπρόεδρο έχει τόσο καυτερή διάθεση όσο αυτή του JD Vance. Η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σύμφωνα με το βασικό μήνυμα του Βανς. Στην ομιλία του, επέκρινε επίσης την αποστασιοποίηση των άλλων κομμάτων από το AfD και είπε ότι «δεν υπάρχει χώρος για τείχη προστασίας».

Οι δηλώσεις του ήταν «σχεδόν μια παρεμβατική προσέγγιση για τους Ευρωπαίους, ειδικά για εμάς τους Γερμανούς», δήλωσε στη συνέχεια ο υποψήφιος καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς. Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς κατηγόρησε τον Βανς για «παρέμβαση στη διαδικασία διαμόρφωσης δημοκρατικής γνώμης». Αυτό δεν είναι κατάλληλο. Ο Scholz συνέχισε: «Εμείς οι ίδιοι θα αποφασίσουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια με τη δημοκρατία μας».

Ο Ρόμπερτ Χάμπεκ είπε μετά την ομιλία: «Αυτό που έκανε ο Βανς χθες δεν είναι δική του δουλειά. Έτσι πρέπει να είναι ξεκάθαρο.» Πρόσθεσε στον Βανς: «Να προσέχεις τη δουλειά σου».

Για να μπορέσουν οι αναγνώστες μας να σχηματίσουν τη δική τους γνώμη και να ταξινομήσουν μόνοι τους την κριτική της γερμανικής ηγεσίας, αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε την ομιλία του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ ολόκληρη και επί λέξει σε γερμανική μετάφραση.

Αναλυτικά η ομιλία:

«Λοιπόν, σας ευχαριστώ και ευχαριστώ όλους τους αντιπροσώπους, τους αξιωματούχους και τα μέσα ενημέρωσης που συγκεντρώθηκαν εδώ, και ιδιαιτέρως ευχαριστώ τους οικοδεσπότες της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου που κατέστησαν δυνατή μια τέτοια απίστευτη εκδήλωση. Είμαστε φυσικά ενθουσιασμένοι που βρισκόμαστε εδώ. Είμαστε χαρούμενοι που είμαστε εδώ.

Και, ξέρετε, ένα από τα πράγματα για τα οποία ήθελα να μιλήσω σήμερα είναι, φυσικά, οι κοινές μας αξίες. Και, ξέρετε, είναι υπέροχο που επιστρέφω στη Γερμανία. Όπως ακούσατε νωρίτερα, ήμουν εδώ πέρυσι ως Γερουσιαστής των ΗΠΑ. Είδα τον υπουργό Εξωτερικών David Lammy και αστειεύτηκα ότι και οι δύο είχαμε διαφορετικές δουλειές πέρυσι από ό,τι τώρα.

Αλλά τώρα είναι η ώρα για όλες τις χώρες μας, για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να λάβουμε πολιτική εξουσία από τους αντίστοιχους λαούς μας, να τη χρησιμοποιήσουμε με σύνεση για να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Και θέλω να πω ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής μου εδώ τις τελευταίες 24 ώρες, είχα την τύχη να περάσω λίγο χρόνο έξω από τα τείχη αυτού του συνεδρίου. Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση η φιλοξενία του κόσμου, ακόμη κι ενώ υποφέρουν ακόμη από τη χθεσινή τρομερή επίθεση.

Η πρώτη φορά που ήμουν στο Μόναχο ήταν στην πραγματικότητα με τη γυναίκα μου, η οποία είναι εδώ μαζί μου σήμερα, σε ένα ιδιωτικό ταξίδι. Πάντα αγαπούσα την πόλη του Μονάχου και πάντα αγαπούσα τους ανθρώπους της. Και θέλω μόνο να πω ότι είμαστε πολύ συγκινημένοι. Οι σκέψεις και οι προσευχές μας είναι με το Μόναχο και όλους όσους έχουν πληγεί από το κακό που έχει γίνει σε αυτή την όμορφη κοινότητα. Σε σκεφτόμαστε. Προσευχόμαστε για εσάς. Και σίγουρα θα σας επευφημήσουμε τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.

Η Ευρώπη πρέπει να υπερασπιστεί τη δική της άμυνα

Ελπίζω αυτό να μην είναι το τελευταίο χειροκρότημα που δέχομαι. Αλλά φυσικά μαζευόμαστε σε αυτό το συνέδριο για να μιλήσουμε για την ασφάλεια. Και αυτό που συνήθως εννοούμε με αυτό είναι απειλές για την εξωτερική μας ασφάλεια. Βλέπω πολλούς μεγάλους στρατιωτικούς ηγέτες συγκεντρωμένους εδώ σήμερα. Ενώ η κυβέρνηση Τραμπ ενδιαφέρεται βαθιά για την ασφάλεια της Ευρώπης και πιστεύει ότι μπορούμε να καταλήξουμε σε μια λογική συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, πιστεύουμε επίσης ότι είναι σημαντικό η Ευρώπη να εντείνει τις δικές της αμυντικές προσπάθειες τα επόμενα χρόνια.

Αλλά η απειλή που με ανησυχεί περισσότερο για την Ευρώπη δεν είναι η Ρωσία, ούτε η Κίνα, ούτε κάποιος άλλος εξωτερικός παράγοντας. Αυτό που με ανησυχεί είναι η απειλή από μέσα. Η υποχώρηση της Ευρώπης από ορισμένες από τις πιο θεμελιώδεις αξίες της, αξίες που μοιράζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

«Είμαστε στην ίδια ομάδα»

Έμεινα έκπληκτος που ένας πρώην Επίτροπος της ΕΕ εμφανίστηκε πρόσφατα στην τηλεόραση και ακουγόταν ενθουσιασμένος που η ρουμανική κυβέρνηση μόλις είχε ακυρώσει μια ολόκληρη εκλογή. Προειδοποίησε ότι εάν τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, το ίδιο μπορεί να συμβεί και στη Γερμανία.

Τέτοιες απρόσεκτες δηλώσεις είναι συγκλονιστικές στα αυτιά των Αμερικανών. Εδώ και χρόνια μας λένε ότι όλα όσα χρηματοδοτούμε και υποστηρίζουμε γίνονται στο όνομα των κοινών μας δημοκρατικών αξιών. Τα πάντα, από την πολιτική μας στην Ουκρανία μέχρι την ψηφιακή λογοκρισία παρουσιάζονται ως υπεράσπιση της δημοκρατίας. Αλλά όταν βλέπουμε τα ευρωπαϊκά δικαστήρια να ακυρώνουν εκλογές και ανώτερους αξιωματούχους να απειλούν να ακυρώσουν περισσότερες εκλογές, θα πρέπει να αναρωτηθούμε εάν κρατάμε τους εαυτούς μας σε αρκετά υψηλά πρότυπα. Και λέω «τους εαυτούς μας» γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι είμαστε στην ίδια ομάδα. Πρέπει να κάνουμε περισσότερα από το να μιλάμε απλώς για δημοκρατικές αξίες. Πρέπει να το ζήσουμε.

«Τι απέγιναν μερικοί από τους νικητές του Ψυχρού Πολέμου;»

Μέσα στις ζωντανές αναμνήσεις πολλών από εσάς σε αυτό το δωμάτιο, ο Ψυχρός Πόλεμος τοποθέτησε τους υπερασπιστές της δημοκρατίας ενάντια σε πολύ πιο τυραννικές δυνάμεις σε αυτήν την ήπειρο. Και κοιτάξτε την πλευρά σε αυτόν τον αγώνα που λογοκρίθηκε αντιφρονούντες, έκλεισε εκκλησίες, ακύρωσε εκλογές. Ήταν τα καλά παιδιά; Σίγουρα όχι. Και δόξα τω Θεώ έχασαν τον Ψυχρό Πόλεμο.

Έχασαν γιατί ούτε εκτίμησαν ούτε σεβάστηκαν τις εξαιρετικές ευλογίες της ελευθερίας. Την ελευθερία να εκπλήσσεις, να κάνεις λάθη, να επινοείς, να χτίζεις. Αποδεικνύεται ότι δεν μπορείς να συνταγογραφήσεις καινοτομία ή δημιουργικότητα. Ομοίως, δεν μπορείτε να αναγκάσετε τους ανθρώπους να σκεφτούν, να αισθανθούν ή να πιστέψουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Και πιστεύουμε ότι αυτά τα πράγματα συνδέονται.

Δυστυχώς, όταν κοιτάζω την Ευρώπη σήμερα, μερικές φορές δεν είναι τόσο ξεκάθαρο τι συνέβη σε ορισμένους από τους νικητές του Ψυχρού Πολέμου. Προσβλέπω στις Βρυξέλλες, όπου οι Επίτροποι της ΕΕ προειδοποιούν τους πολίτες ότι σκοπεύουν να κλείσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε περιόδους εμφύλιων αναταραχών – μόλις εντοπίσουν αυτό που χαρακτηρίζουν ως «περιεχόμενο μίσους».

Η ελευθερία της έκφρασης κινδυνεύει στην Ευρώπη

Ή σε αυτή τη χώρα, όπου η αστυνομία έχει κάνει έφοδο σε πολίτες που είναι ύποπτοι για δημοσίευση αντιφεμινιστικών σχολίων στο διαδίκτυο ως μέρος μιας «ημέρας δράσης κατά του διαδικτυακού μισογυνισμού».

Κοιτάζω τη Σουηδία, όπου πριν από δύο εβδομάδες η κυβέρνηση καταδίκασε έναν χριστιανό ακτιβιστή για συμμετοχή σε καψίματα Κορανίου που οδήγησαν στη δολοφονία του φίλου του. Και όπως σημείωσε τρομακτικά ο δικαστής στην υπόθεσή του, οι σουηδικοί νόμοι που προστατεύουν την ελευθερία της έκφρασης δεν παρέχουν, και παραθέτω, «μια λευκή άδεια για να πεις ή να κάνεις οτιδήποτε χωρίς τον κίνδυνο να προσβάλεις μια ομάδα που συμμερίζεται αυτήν την πεποίθηση».

Και ίσως το πιο ανησυχητικό είναι ότι προσβλέπω στους πολύ αξιότιμους φίλους μας στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η υποχώρηση των δικαιωμάτων συνείδησης έχει βάλει στο στόχαστρο τις θεμελιώδεις ελευθερίες των ιδιαίτερα θρησκευόμενων Βρετανών. Κοιτάζω το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η οπισθοδρόμηση στα δικαιώματα συνείδησης έχει στοχεύσει ιδιαίτερα τις θεμελιώδεις ελευθερίες των θρησκευόμενων Βρετανών. Μόλις πριν από δύο χρόνια, η βρετανική κυβέρνηση κατηγόρησε τον Άνταμ Σμιθ Κόνορ, έναν 51χρονο φυσιοθεραπευτή και βετεράνο του στρατού, για το αποτρόπαιο έγκλημα ότι στεκόταν 50 μέτρα από μια κλινική αμβλώσεων και προσευχόταν σιωπηλά για τρία λεπτά.

Δεν εμπόδισε κανέναν, δεν αλληλεπιδρούσε με κανέναν - απλώς προσευχόταν σιωπηλά στον εαυτό του. Και αφού η βρετανική αστυνομία τον παρατήρησε και ήθελε να μάθει για τι προσευχόταν, ο Άνταμ απάντησε απλώς ότι ήταν για τον αγέννητο γιο του, τον οποίο είχε αποβάλει ο ίδιος και η πρώην κοπέλα του χρόνια πριν.

Όμως οι επίσημοι δεν εντυπωσιάστηκαν. Ο Adam κρίθηκε ένοχος για παραβίαση του νέου νόμου της κυβέρνησης για τη ζώνη ασφαλείας - έναν νόμο που ποινικοποιεί τη σιωπηλή προσευχή και άλλες πράξεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την απόφαση ενός ατόμου σε ακτίνα 200 μέτρων από μια εγκατάσταση άμβλωσης. Καταδικάστηκε να πληρώσει χιλιάδες λίρες ως δικαστικά έξοδα.

Μακάρι να μπορούσα να πω ότι αυτό ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, ένα τρελό παράδειγμα κακογραμμένου νόμου που χρησιμοποιείται εναντίον ενός και μόνο ατόμου. Αλλά όχι – τον περασμένο Οκτώβριο, μόλις πριν από λίγους μήνες, η κυβέρνηση της Σκωτίας άρχισε να διανέμει επιστολές σε πολίτες των οποίων τα σπίτια βρίσκονταν σε λεγόμενες περιοχές ασφαλούς πρόσβασης, προειδοποιώντας τους ότι ακόμη και η ιδιωτική προσευχή στα σπίτια τους θα μπορούσε να θεωρηθεί παραβίαση του νόμου. Φυσικά, η κυβέρνηση ζήτησε από τους παραλήπτες να αναφέρουν ύποπτους συμπολίτες που μπορεί να είναι ένοχοι για εγκλήματα σκέψης. Στη Βρετανία και σε ολόκληρη την Ευρώπη, φοβάμαι, ότι η ελευθερία του λόγου βρίσκεται σε υποχώρηση.

Και προς το συμφέρον της κωμωδίας, φίλοι μου, αλλά και προς το συμφέρον της αλήθειας, πρέπει να ομολογήσω ότι μερικές φορές οι πιο δυνατές φωνές για λογοκρισία δεν έχουν έρθει από την Ευρώπη αλλά από τη χώρα μου. Η προηγούμενη κυβέρνηση απείλησε και παρενόχλησε τις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να λογοκρίνουν τη λεγόμενη παραπληροφόρηση. Παραπληροφόρηση όπως η ιδέα ότι ο κορωνοϊός πιθανότατα διέφυγε από εργαστήριο στην Κίνα. Η δική μας κυβέρνηση ενθάρρυνε τις ιδιωτικές εταιρείες να φιμώσουν τους ανθρώπους που τόλμησαν να πουν μια αλήθεια που αργότερα αποδείχθηκε προφανής.

Σήμερα λοιπόν δεν έρχομαι μόνο με παρατήρηση, αλλά με προσφορά. Και όσο απελπισμένη κι αν φαινόταν η κυβέρνηση Μπάιντεν να φιμώσει τους ανθρώπους που μιλούν ανοιχτά, η κυβέρνηση Τραμπ θα κάνει ακριβώς το αντίθετο. Και ελπίζω ότι μπορούμε να συνεργαστούμε σε αυτό.

Υπάρχει ένας νέος σερίφης στην Ουάσιγκτον. Και υπό την ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ, μπορεί να μην συμφωνούμε με τις απόψεις σας, αλλά θα αγωνιστούμε για να υπερασπιστούμε το δικαίωμά σας να τις εκφράσετε στον δημόσιο χώρο - είτε συμφωνούμε είτε όχι.

Φτάσαμε τώρα σε ένα σημείο όπου η κατάσταση έχει γίνει τόσο άσχημη που η Ρουμανία ακύρωσε συνοπτικά τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών τον περασμένο Δεκέμβριο – με βάση αόριστες υποψίες από μια υπηρεσία πληροφοριών και τεράστιες πιέσεις από τους ηπειρωτικούς γείτονές της.

Όπως καταλαβαίνω, το σκεπτικό ήταν ότι η ρωσική παραπληροφόρηση είχε μολύνει τις ρουμανικές εκλογές. Αλλά θα παρακαλούσα τους Ευρωπαίους φίλους μου να διατηρήσουν μια μικρή προοπτική. Μπορεί να πιστεύετε ότι είναι λάθος ότι η Ρωσία αγοράζει διαφημίσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επηρεάσει τις εκλογές - σίγουρα το κάνουμε. Μπορεί ακόμη και να καταδικαστεί στην παγκόσμια σκηνή. Αλλά αν η δημοκρατία σας μπορεί να καταστραφεί από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια σε ψηφιακή διαφήμιση από μια ξένη χώρα, τότε δεν ήταν πολύ σταθερή στην αρχή.

Τα καλά νέα, ωστόσο, είναι ότι πιστεύω ότι οι δημοκρατίες σας είναι πολύ πιο ισχυρές από ό,τι φαίνεται να φοβούνται πολλοί. Και πραγματικά πιστεύω ότι το να επιτρέψουμε στους πολίτες μας να εκφράσουν τις απόψεις τους θα τους κάνει ακόμα πιο δυνατούς. Κάτι που, φυσικά, μας φέρνει πίσω στο Μόναχο – όπου οι διοργανωτές αυτού του συνεδρίου έχουν αποκλείσει νομοθέτες από λαϊκιστικά κόμματα, τόσο αριστερά όσο και δεξιά, από τη συμμετοχή σε αυτές τις συνομιλίες.

Για άλλη μια φορά, δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με όλα ή με οτιδήποτε λέει ο κόσμος. Αλλά όταν οι πολιτικοί ηγέτες αντιπροσωπεύουν μια σημαντική εκλογική περιφέρεια, είναι δική μας ευθύνη να ξεκινήσουμε τουλάχιστον διάλογο μαζί τους.

Για πολλούς από εμάς πέρα από τον Ατλαντικό, φαίνεται ότι παλιά, καθιερωμένα συμφέροντα κρύβονται πίσω από άσχημους, σοβιετικούς όρους όπως «παραπληροφόρηση» και «παραπληροφόρηση», επειδή απλά δεν αντέχουν τη σκέψη ότι κάποιος με εναλλακτική άποψη εκφράζει διαφορετική γνώμη, πόσο μάλλον να ψηφίσει διαφορετικά ή, Θεός φυλάξοι, να κερδίσει εκλογές.

Αυτό είναι ένα συνέδριο ασφαλείας. Και είμαι σίγουρος ότι ήρθατε εδώ για να συζητήσετε πώς ακριβώς σκοπεύετε να αυξήσετε τις αμυντικές σας δαπάνες τα επόμενα χρόνια σύμφωνα με νέους στόχους. Και αυτό είναι υπέροχο. Διότι, όπως κατέστησε σαφές ο πρόεδρος Τραμπ, πιστεύει ότι οι ευρωπαίοι φίλοι μας πρέπει να διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο στο μέλλον αυτής της ηπείρου.

Αλλά επιτρέψτε μου να σας κάνω επίσης μια ερώτηση: Πώς μπορείτε να αρχίσετε να σκέφτεστε για δημοσιονομικά ζητήματα όταν δεν ξέρετε καν τι ακριβώς υπερασπίζεστε; Έχω ακούσει ήδη πολλά στις συνομιλίες μου και είχα πολλές, πάρα πολλές υπέροχες συζητήσεις με πολλούς από τους ανθρώπους που συγκεντρώθηκαν σε αυτό το δωμάτιο. Έχω ακούσει πολλά για το από τι πρέπει να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Και φυσικά αυτό είναι σημαντικό. Αλλά αυτό που μου φαίνεται λίγο λιγότερο σαφές –και σίγουρα σε πολλούς ευρωπαίους πολίτες– είναι τι ακριβώς υπερασπίζεστε. Ποιο είναι το θετικό όραμα που εμψυχώνει αυτήν την κοινή συμμαχία ασφάλειας που όλοι θεωρούμε τόσο σημαντική;

Και πιστεύω βαθιά ότι δεν υπάρχει ασφάλεια αν φοβάσαι τις φωνές, τις απόψεις και τη συνείδηση που καθοδηγούν τους δικούς σου ανθρώπους. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις. Αλλά η κρίση που αντιμετωπίζει τώρα αυτή η ήπειρος –η κρίση που πιστεύω ότι μας επηρεάζει όλους μαζί– είναι δική μας δημιουργία.

Αν ξεφύγεις από τους δικούς σου ψηφοφόρους, η Αμερική δεν μπορεί να κάνει τίποτα για σένα. Ούτε μπορείτε να κάνετε τίποτα για τον αμερικανικό λαό που εξέλεξε εμένα και τον Πρόεδρο Τραμπ. Χρειάζονται δημοκρατικές εντολές για να πετύχουν οτιδήποτε έχει αξία τα επόμενα χρόνια. Δεν μάθαμε τίποτα από το γεγονός ότι οι αδύναμες εντολές οδηγούν σε ασταθή αποτελέσματα; Αλλά υπάρχει τόση αξία που μπορεί να επιτευχθεί με την απόκτηση μιας δημοκρατικής εντολής που προέρχεται από το να γίνετε πιο δεκτικοί στις φωνές των δικών σας πολιτών.

Εάν θέλετε να έχετε ανταγωνιστικές οικονομίες, εάν θέλετε να απολαύσετε οικονομικά προσιτή ενέργεια και ασφαλείς αλυσίδες εφοδιασμού, τότε χρειάζεστε εντολές για διακυβέρνηση. Για να γίνουν όλα αυτά δυνατά, πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις. Και φυσικά εμείς στην Αμερική το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό.

Δεν μπορείς να κερδίσεις μια δημοκρατική εντολή λογοκρίνοντας ή φυλακίζοντας τους αντιπάλους σου – είτε πρόκειται για τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, είτε για μια ταπεινή χριστιανή που προσεύχεται στο σπίτι της είτε για έναν δημοσιογράφο που προσπαθεί να αναφέρει τις ειδήσεις. Ούτε μπορείτε να κερδίσετε μια εντολή αν δεν ακούτε τους ψηφοφόρους σας για θεμελιώδη ζητήματα όπως το ποιος επιτρέπεται να είναι μέρος της κοινής μας κοινωνίας. Και από όλες τις πιεστικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα έθνη που εκπροσωπούνται εδώ, πιστεύω ότι καμία δεν είναι πιο πιεστική από αυτή της μαζικής μετανάστευσης.

Σήμερα, σχεδόν ένας στους πέντε ανθρώπους που ζουν σε αυτή τη χώρα έχει μετακομίσει εδώ από το εξωτερικό. Αυτό είναι, φυσικά, ένα ιστορικό υψηλό. Παρεμπιπτόντως, υπάρχει ένας παρόμοιος αριθμός στις Ηνωμένες Πολιτείες – επίσης ιστορικό υψηλό. Ο αριθμός των μεταναστών που έρχονται στην ΕΕ από χώρες εκτός ΕΕ διπλασιάστηκε μόνο μεταξύ 2021 και 2022. Και φυσικά από τότε συνεχίζει να αυξάνεται. Και ξέρουμε ότι αυτή η κατάσταση δεν προέκυψε από το πουθενά. Είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς συνειδητών αποφάσεων από πολιτικούς σε όλη την ήπειρο και σε άλλα μέρη του κόσμου σε μια περίοδο μιας δεκαετίας.

Είδαμε τη φρίκη που έφεραν αυτές οι αποφάσεις σε αυτήν την πόλη χθες. Και φυσικά δεν μπορώ να το αναφέρω χωρίς να σκεφτώ τα τρομερά θύματα των οποίων η όμορφη χειμωνιάτικη μέρα στο Μόναχο καταστράφηκε. Οι σκέψεις και οι προσευχές μας είναι και θα παραμείνουν μαζί σας.

Γιατί όμως συνέβη αυτό εξ αρχής; Είναι μια τρομερή ιστορία, αλλά μια ιστορία που την έχουμε ακούσει πολύ συχνά στην Ευρώπη – και, δυστυχώς, πολύ συχνά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας αιτών άσυλο, συχνά ένας νεαρός άνδρας γύρω στα 20 που είναι ήδη γνωστός στην αστυνομία, οδηγεί ένα αυτοκίνητο σε ένα πλήθος και διαλύει μια κοινότητα.

Πόσες φορές πρέπει να υποστούμε αυτές τις τρομερές αναποδιές προτού αλλάξουμε πορεία και οδηγήσουμε τον κοινό μας πολιτισμό σε μια νέα κατεύθυνση; Κανένας ψηφοφόρος σε αυτήν την ήπειρο δεν ψήφισε στις κάλπες για να ανοίξει η πόρτα σε εκατομμύρια ανεξέλεγκτους μετανάστες. Ξέρεις όμως τι ψήφισες; Στην Αγγλία ψήφισαν υπέρ του Brexit – είτε συμφωνείτε είτε όχι, το ψήφισαν. Και σε όλη την Ευρώπη, όλο και περισσότεροι άνθρωποι εκλέγουν πολιτικούς ηγέτες που υπόσχονται να τερματίσουν την ανεξέλεγκτη μετανάστευση.

Λοιπόν, συμφωνώ με πολλές από αυτές τις ανησυχίες, αλλά δεν χρειάζεται να συμφωνήσετε μαζί μου. Απλώς πιστεύω ότι οι άνθρωποι νοιάζονται για τα σπίτια τους, θέλουν να προστατεύσουν τα όνειρά τους, νοιάζονται για την ασφάλειά τους και την ικανότητά τους να φροντίζουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους. Και είναι έξυπνοι. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα που έμαθα στον σύντομο χρόνο μου στην πολιτική.

Σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να ακούσετε μερικά βουνά μακριά στο Νταβός, οι πολίτες όλων των εθνών μας δεν βλέπουν τον εαυτό τους ως απλά «μορφωμένα ζώα» ή εναλλάξιμα γρανάζια σε μια παγκόσμια οικονομία. Και δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν θέλουν να τους πιέζουν ή να τους παρασύρουν οι ηγέτες τους. Είναι καθήκον της δημοκρατίας να ξεκαθαρίσει αυτά τα μεγάλα ερωτήματα στην κάλπη. Πιστεύω ότι η απόλυση ανθρώπων, η παράβλεψη των ανησυχιών τους ή ακόμη χειρότερα, ο αποκλεισμός των μέσων ενημέρωσης, των εκλογών ή των ίδιων των ανθρώπων από την πολιτική διαδικασία δεν τους προστατεύει. Στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος καταστροφής της δημοκρατίας.

Το να εκφράσετε τη γνώμη σας δεν είναι εκλογική παρέμβαση – ακόμα κι αν άνθρωποι εκτός της χώρας σας εκφράζουν τις απόψεις τους, ακόμα κι αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεγάλη επιρροή. Και πιστέψτε με, το λέω με χιούμορ: Αν η αμερικανική δημοκρατία επιβίωσε δέκα χρόνια από τις νουθεσίες της Γκρέτα Τούνμπεργκ, τότε μπορείς να επιβιώσεις λίγους μήνες με τον Έλον Μασκ.

Αλλά αυτό που η γερμανική δημοκρατία -και καμία δημοκρατία, αμερικανική, γερμανική ή ευρωπαϊκή- θα επιβιώσει είναι να λέει σε εκατομμύρια ψηφοφόρους ότι οι σκέψεις και οι ανησυχίες τους, οι ελπίδες τους και οι εκκλήσεις τους για ανακούφιση, είναι άκυρες ή δεν αξίζουν καν να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Η δημοκρατία βασίζεται στην ιερή αρχή ότι η φωνή του λαού μετράει. Δεν υπάρχει χώρος για τείχη προστασίας. Είτε τηρείτε αυτήν την αρχή - είτε όχι.

Οι Ευρωπαίοι, ο λαός, έχουν φωνή. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν μια επιλογή. Και πιστεύω ακράδαντα ότι δεν χρειάζεται να φοβόμαστε το μέλλον. Μπορείτε να αποδεχτείτε αυτό που σας λένε οι δικοί σας – ακόμα κι αν είναι περίεργο, ακόμα κι αν δεν συμφωνείτε. Και όταν το κάνετε αυτό, μπορείτε να αντιμετωπίσετε το μέλλον με σιγουριά και σιγουριά, γνωρίζοντας ότι το έθνος είναι πίσω σας. Και αυτή, για μένα, είναι η μεγάλη μαγεία της δημοκρατίας. Δεν βρίσκεται σε αυτά τα πέτρινα κτίρια ή τα όμορφα ξενοδοχεία. Δεν έγκειται καν στους μεγάλους θεσμούς που έχουμε οικοδομήσει ως κοινή κοινωνία.

Η πίστη στη δημοκρατία σημαίνει να κατανοήσουμε ότι κάθε πολίτης μας έχει σοφία και φωνή. Και αν αρνηθούμε να ακούσουμε αυτή τη φωνή, ακόμη και οι μεγαλύτερες επιτυχίες μας θα έχουν μικρό μόνιμο αντίκτυπο. Όπως είπε κάποτε ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β', για μένα ένας από τους πιο ασυνήθιστους υπερασπιστές της δημοκρατίας σε αυτήν ή οποιαδήποτε άλλη ήπειρο: «Μη φοβάστε».

Δεν πρέπει να φοβόμαστε τους ανθρώπους μας, ακόμα κι αν εκφράζουν απόψεις που δεν συμφωνούν με την ηγεσία. Σας ευχαριστώ όλους. Καλή τύχη σε όλους σας. Ο Θεός να σε έχει καλά».

Πηγή: Συντακτικό προσωπικό; T.Weyermann